Tayyip Erdoğan Alerjisi

Güneş Batum

Gazze’de acı dinmemiş

katliamlar devam ederken

iki hafta bile olmadı

barbar İsrail’in komşu ülke

İran’a saldırması.

Sayılara sıkıştı insanlık

İran’da ve İsrail’de ölü sayılarını

basit birer rakam gibi

okurken bizler haberlerde.

Neymiş efendim İran’da rejim değişmeliymiş.

Neden?

Üstelik yıllardır ambargoya maruz bıraktıkları yetmemiş,

şimdi de bombalarla saldırmışlardı.

Bundan yıllar önce,

tam da Avrupa’nın ortasında

Bosna katliamı yaşanmamış mıydı?

Bir arada yaşayan Sırp, Hırvat ve Boşnakları birbirine düşman ederek

Yugoslavya’yı üçe bölmüş

Boşnakları katletmemişler miydi?

Sırf Müslüman diye.

Siyonizme göre kendileri dışında herkes ölebilir, katledilebilirdi.

Hele de Müslüman ise.

İran füzeleri İsrail’e düşmeseydi

ateşkes ilan edilir miydi bilinmez

ama şimdilik bir ateşkes ilan edildi de,

bir umut nefes alacak dünya.

Ne kadar sürer bu ateşkes bilinmez ama

yaptığı katliamlarla yok ederek yol alan siyonizm durmayacak.

Bugüne kadar durmadığı gibi.

Hal böyleyken

komşumuz İran bir belayla uğraşırken

kapıdaki düşman

ülkemizin de başına belalar sarmayı düşünürken

peki biz ne haldeyiz?

Neden halen göremiyoruz esas tehlikeyi?

Ana muhalefet lideri medet umuyor batıdan.

Bir şarkıcı tekme atıyor sahnede

bu devri yıkacağız diye.

Anlı şanlı bir gazeteci

açıyor ağzını yumuyor gözünü.

Üstelik tarihi bir bilgiyi de yalan yanlış anlatıp

bu fedakar millete hiç de hak etmediği bir yaftayı yapıştırarak.

Belki de bilmeden.

İyi ama neden bir özür dilemez

bir düzelti yapmaz ki insan?

Milyonlara seslenirken kurduğu kanalından,

bayrağı temsil eden birisini değersizleştirerek mi

muhalif olmuş oluyor?

Yoksa yine bilmeden mi hizmet ediyor emperyalizme?

Bir gazeteci ile sohbet ediyorduk telefonda.

Dinledikçe inanamıyordum duyduklarıma.

Siyonizmi, dünya siyasetini belki de bir çok insandan daha iyi bildiği halde

konu geldi mi Tayyip Erdoğan’a

bir tuhaf öfke ve nefret.

Üstelik yaptığı iyi şeyler az değil derken.

Emperyalizm böyle bir belaydı işte.

Önce kültürel olarak esir alıyordu göz diktiği yerleri.

Sonra zerk ediyordu nefreti ve öfkeyi zihinlere.

Kimi kez birilerini parlatıp meşhur ediyordu

zamanı geldiğinde konuşsun diye.

Kimi kez de yayınlar, filmler ve müzikler eliyle

kolayca sızıyordu insanoğlunun görünmeyen dünyasına.

Şimdi bir de dijital medya vardı ki

en olmadık şeyleri olduran

en inanılmazı kolayca kabul ettiren.

Kim işlerine gelmiyorsa basıyorlar düğmeye.

“Demonization” diyorlar adına.

Yani şeytanlaştırma.

Çoktandır batılı istihbarat birimlerinin en önemsedikleri

belki de en özel bölümlerinden birisi bu.

Psikiyatristler, sosyologlar, mimarlar, din ve siyaset bilimciler

her meslekten yetkin insan ve uzmanlarla

ülke ülke,

bölge bölge ayırmışlar.

Emperyalizme karşı gelen lider mi var?

Ya da onlarla işbirliğinde gibi göründü ama sonra

kendi ülkesinin menfaatlerini onların menfaatlerinin

üstünde mi tuttu?

Hemen başlar her türlü şeytanlaştırma.

Tıpkı Kaddafi’de olduğu gibi

Tıpkı Saddam’da olduğu gibi.

Tıpkı Putin’de olduğu gibi.

Rus kedisini bile yasaklamadılar mı?

Alelacele ülkeden sınır dışı etmediler mi Rus müzisyenleri?

Edebiyat bölümlerinde
Rus klasikleri yasaklanmamış mıydı?

Bu ruh hastası emperyalizm baronları

şimdi de İran’daki liderleri almış hedef.

Çoktandır bir hedefleri de Tayyip Erdoğan.

O halde uyanmak için neyi bekliyoruz?

İş işten geçmeden önce.

Elbette iktidarı eleştirip

yanlışları söyleyeceğiz

ama bunu yaparken

emperyalizmin şeytanlaştırma faaliyetlerine

içimizdeki maskelilere

yenik düşmeden.

Dünya hepimize yetiyor ama

eğer yoksa bir vatanın

yetse ne olur bu fani dünya

yoktur hükmün bir Rus kedisi misali.