6 yıl öncesinin 15 Temmuz’unda yaşananları anlayabilmek  ve insanlarımızın bir millet olarak sergilediği direnç ve direnişini bir nebze de olsa kavramak için  çok eskilere değil, bugünlere bakabilmek çok önemli..

Bir millet, tarihi, kültürü, gelenek ve görenekleri ile  büyür, destanlaşıp, ağıtlarla, türkülerle geleceğe varlığını taşır lafını boşuna söylememişler. Bağımsızlık ve egemenliğini bir hırsız gibi oldu bittilerle çalabilmek için yola çıkmış olan haramilerin  millete ait tankları, panzerleri, uçak ve helikopterleri yine milletin çocukları Mehmet’i kullanarak sergilediği vahşete bedenini ve canını siper edip, imanı ve inancı ile koca bir yürek olup, silkinip, yumruğunu sıkarak ayağa kalkıp, tarih yazdığı  ve  ’DUR’ dediği an’ın ve günün adıdır 15 Temmuz.!

Soyunu sopunu bilmeyen, ülkesini ve milletini tanımayan, ’vatan’ ,‘millet’, ’bayrak’, ’ezan’ ve ‘özgürlük’ kavramlarına yabancı olanların olup-bitenler ve yaşananlar karşısında içine düştükleri gaflet ve ihanet bataklığında şaşkınlıklarını anlamak mümkün.! Biz bu şaşkınlıklara, gaflet ve ihanetlere de yabancı değiliz. Bunu tarihimizin her safhasında Çanakkale ve İzmir’e düşman askerinin toprağımıza ilk adımını attığında da, İstiklal mücadelemizde de gördük, yaşadık ve hep yaşanan şaşkınlıkla şu sözleri duyduk:

-Manyak bunlar.. Nelerine güveniyorlar.!?

Aynı Yunan işgalinde, esaretin Gönen’i katran karası günlerde inim inim inlettiği günlerde bir avuç yiğidin Çakmak Bayırında yaktığı ‘çoban ateşi’ nin salt beldemizi değil koca bir bölgeyi kurtuluş umudu olduğu günlerde yinelendiği gibi,” Manyak bunlar.. Nelerine güveniyorlar ki.!?”Oysa ki o “çoban ateşi” onları yuttu, artlarına bakmadan kaçtılar..!

15 Temmuz günü kalkışmanın ilk saatlerinde  İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin önünde o asker üniformalı teröristlerin üzerine  bir rüzgar gibi koşarken kendisini durdurmak isteyen bir kadına “Bugün ölmek için güzel bir gün annem..” diyen, gencin sözleri bir ok gibi yüreğime işledi, belleğime kazındı..

İşgalcilere  Kordonboyu’nda pusu atmadan ve ilk kurşunu sıkmadan önce  Hasan Tahsin de aynı duygu ve düşünceler içinde miydi? Aralarında on yıllar var. Ya da Çanakkale’de şehit düşeceğini bile bile taarruz emrini bekleyen ve arkadaşlarıyla helalleşerek mevzisinden fırlayan Mehmetim acep ne düşündü, kim bilebilir? Arada yüz yıldan fazla bir  zaman var.!

• Bugün ölmek için güzel bir gün annem..

Tüm şehitlerimizin ruhları şad olsun..Unutmayın ve unutturmayın..!