Sabahattin Ali 25 Şubat 1907’de Eğridere’de doğar. İsmi adem-i merkeziyetçilik fikrinin Türkiye’deki kurucusu Prens Sabahattin’den alır. Kardeşi ise hürriyet şairi Tevfik Fikret’in ismini alacaktır.

Yedi yaşına geldiğinde  Füyûzâtı Osmâniye Mektebine başlar. Ancak babasının tayininin Çanakkale’ye çıkmasının ardından  Çanakkale İptidai Mektebinde okula devam eder.

İçe kapanık bir çocuk olan Sabahattin Ali, daha ilk yıllarında kitap okur, resim çizer. Başarılı bir öğrencidir. 1922-1923 öğretim yılında Balıkesir Muallim Mektebine kaydolur. İlk edebi eserleri de bu yıllarda çıkmaya başlar. Gazete ve dergilere yazılar gönderir ve okulun ikinci yılında bir de okul gazetesi çıkarır.

Tiyatroya, sinemaya daha sık gider, günlük tutmaya başlar Sabahattin. Okuldan kaçtığı için müdür tarafından tehdit edilince intihar teşebbüsünde bulunur. Aslında bu bir blöftür. Okul müdürünün de desteğiyle İstanbul’un yolunu tutar.

Edebiyat öğretmeni ve şair Ali Canip Yöntem’in desteğiyle Çağlayan ve Akbaba gibi dergilere şiir ve hikâyeler gönderir.

Sabahattin Ali 21 Ağustos 1927’de öğretmenlik diplomasını alır ve yepyeni bir macera onu beklemektedir.

Ankara’da baştabip yardımcısı olan dayısının yanına gider.  Dayısı Rıfat Ali Ertüzün’ün tayini Yozgat’a çıkınca Sabahattin Ali’yi de yanına alır. Çevresi genişlese de henüz Yozgat’ta onun yazdıklarını okuyacak, anlayacak bir okur kitlesi yoktu. Çünkü yıllarca savaşmış, açlık ve sefalet içinde kalmış bir halk belini ancak doğrultuyordu. Yozgat’taki durumu Nahit Hanım’a yazdığı mektuplarda belirtir. Nahit Hanım’la olan bu arkadaşlık tek taraflı bir âşka dönüşecek ve Sabahattin Ali “Melankoli” şiirini ona yazacaktır.

Yine 1928’de yazdığı ve Servet-i Fünun dergisinde yayınlanan  “Bir Macera” şiiri Nahit Hanım’a ithaf olunacaktır.

Yozgat’ta geçen bu uzun bir yılın ardından Sabahattin İstanbul’a dönmek ister. İstanbul yolunda Ankara’da Milli Eğitim Bakanlığı’na uğrar. Tanıdıklarıyla görüşür ve Almanya’ya gönderilir. On beş gün kadar Berlin’de kaldıktan sonra Potsdam’a yerleşir. Almaya öğrenimi dört yıllık olarak düşünülse de ancak iki yıl dayanabilir. İstanbul’u özlüyordur ve elbette Nahit Hanım’ı. Üstelik 1929 yılbaşında gönderdiği şiirlerden cevap alamamanın üzüntüsünü de yaşayarak.

1930 yılının Mart ayında Almanya’dan döner. Bu dönüşle ilgili farklı iddialar vardır. Sabahattin Ali'nin Nihal Atsız'a anlattığına göre, "Bu parazit Türkleri buradan atmalı!" diyen Alman öğrenciyi dövmüş olduğu veya Alman öğrencilere komünizm propagandası yaptığı şeklindedir. Türkiye’ye geldikten sonra Nihal Atsız, Pertev Naili Boratav, Orhan Şaik Gökyay, Nihad Sâmi Banarlı gibi arkadaşlarının yanında kalır. Arkadaşlarının yardımıyla Bursa Orhaneli’ye öğretmen olarak atanır.