Subaşı, yaptığı yazılı basın açıklamasında şu görüşlere yer verdi:

“Kendilerinden saydıkları 27 Mayıs Darbesi için kutlamalar yapanlar, 12 Mart ve 12 Eylül darbelerini kendilerinden saymadıkları için faşizan bulmuşlar ve kötü darbe olarak eleştirmişlerdir.

Basının iyi darbe-kötü darbe ayrımını iyice belirginleştirerek hem öncesinde hem de sonrasında büyük bir taraftarlık sergilediği darbe 28 Şubat 1997 darbesidir.

28 Şubat 1997 Postmodern Darbesi Türkiye tarihindeki diğer darbeler gibi kendisini Cumhuriyetin bekçisi olarak gören askerin ve sivil destekçilerinin siyaseti dizayn etme çabalarından biriydi.

Her daim siyasetin üzerinde duran askerin müdahalesi, “İrtica ile mücadele” kılıfı ile bu sefer özellikle dindar kesimi hedef almıştı.

28 Şubat müdahalesini daha önceki darbelerden ayıran durum ise bir gecede silahla yönetimin değiştirilmesi yerine basının en kritik rollerden birini üstlenmesiydi.

Medya bu süreçte askerin isteklerini “sorgusuzca” yerine getirerek uygulamaları destekleyen manşetler attı.

Demokratik ülkelerin asla kabul etmeyeceği bu müdahaleyi dönemin Genelkurmay II. Başkanı olan Çevik Bir gururla “Demokrasiye tanklarla balans ayarı yaptık!” şeklinde tanımlamıştı.

Merkez medya ne diyorsa doğru olan oydu!

Sözgelimi İmam Hatip Liseli öğrencilerin namaz kılması haberlerde bir suçmuş gibi gösterilirken, bir İHL’li öğrencinin namaz kılmasının normal olduğu nedense düşünülememekteydi.

O dönemde basının algı yönetimlerinden biri de başörtü yasağı konuşulurken sürekli “başörtüsü sorunu” şeklinde cümleler kurulmasıydı.

Hatta merkez medya tarafından başörtüsü kelimesi yerine “türban” kelimesi kullanılırdı. Nihayetinde şöyle bir algı oluşmuştu toplumda; başörtüsü sorunu yani başörtüsü sorun, başörtülüler de sorunlu kişilerdi. Bu açık açık dile getirilmese bile algı bu yöndeydi.

Basının tüm bu algı yönetimi, kamuda başörtüsü yasağının acımasızca uygulanmasını kolaylaştırdı.

Çünkü bir kesim, başörtülü bir kadın kamusal alana girdiğinde gerçekten laikliğin çatırdayacağını düşünüp yapılan hukuksuzluğa hak veriyordu.

Üniversiteler öğrencileri derslere almıyor, öğretmenler başlarını açmaya zorlanıyor ya da istifa ettiriliyordu.

Başörtülü kadınlar artık toplumdan soyutlanmış, iş bulamaz hale gelmişti.

Maalesef bu algı yönetimi başörtülü kadını sadece kamusal alandan değil özel sektörden de soyutlamıştı.

Özel sektör temsilcileri de basında mütemadiyen “sorunlu” olarak lanse edilen “başörtülü kadınları” çalıştırmak istemedi.

O dönemin medya aktörleri yıllar sonra nasıl taraflı haber yaptıklarını kabul etseler de esaslı bir özür dilemekten uzak durdular.

Sonuç olarak 20 yıldır eşi başörtülü olan bir liderin yönettiği Türkiye’de laikliğe halel gelmediği, rejimin değişmediği açıkça görülüyor.

Gençlikleri, hayalleri 28 Şubat darbesi ile gömülen başörtülü kadınlar ise gelecek kuşakların benzer haksızlıklara uğramaması için yaşadıklarını tarihe kayıt düşmeye devam ediyor.

Dün 28 Şubat idi.

Hakkı, Adaleti, İnsan Haklarını ve Demokrasiyi ayaklar altına alan Antidemokratik Darbe’nin yıl dönümü idi dün.

Üzüldük,

Hüzünlendik,

Yıkıldık,

Ama yılmadık.

“Fırtınalara yön veren kelebeklerin kanat çırpınışıdır.” sözünden ilham alarak Demokrasi mücadelemize devam ettik.

Hakkı ve Adaleti üstün tutarak, inanç, gayret ve azimle mücadelemize devam ediyoruz.

Yıldönümünde, 28 Şubat Antidemokratik Post Modern darbeyi yapanları, destekleyenleri ve alkışlayanları kınıyorum, lanetliyorum.”