1946 yılında  tek parti dönemini geride bırakarak çok partili siyasal yaşama geçişimizle birlikte iktidar ile muhalefet partileri arasındaki ilişki de toplum olarak şuna aşina olduk ve bu davranış ile söylemi, siyaset anlayışı ve tarzı olarak da kabullendik.

İktidar partisi, lideri ve siyasetçileri ne yaparlarsa ve ne söylerlerse söylesinler yalandır. Bunun en uç örneği  CHP Meclis Grup Başkanvekili  Engin Özkoç’un  “Bu hükümet Dünya'nın en DOĞRU işini bile yapsa, Bizim bu hükümeti ALKIŞLAYACAK halimiz yok... Milletin bize verdiği görev bu kardeşim.”

Oysa ki, bu millete hakarettir.!

Ya da, iktidara gelirse ekonomide 500 günde ülkeyi düzlüğe çıkartacağı vaadini veren rahmetli Demirel,1991 seçimleri arifesinde  'kim ne veriyorsa beş lira fazlasını vereceğim' sözleri ile de bir zamanlar siyasette hit olmuştu..

Genç Parti lideri Cem Uzan, 2002 seçimlerinde mazotu 1 TL. yapacağı ve işsizleri maaşa bağlayacağı vaadinde bulunurken, DYP lideri Çiller, herkesi bir ev ve bir araba anahtarı vaat ederek hızını alamayıp her köylüye bir traktör sözü vermişti..

Genel de her seçim arifesinde siyasi liderlerin, partilerin, aday olanların  iktidar olabilmek ya da vekil çıkartabilmek, yerel yönetimlerde   iktidarı kazanmak için seçmene verdiği sözlerin ve vaatlerin sınırı ve sonu yok. Bu bir siyaset anlayışı ve tarzı olarak millete ‘demokrasi’  ve ‘siyaset’ adına on yıllarca yutturuldu. Bu sahte ve yalana dayalı siyaset anlayışı ve tarzı ile siyasetçi profili esprileri, kara mizaha, filmlere, kitaplara konu oldu. Bu konuda usta kalem Aziz Nesin’in yazdığı ve Kemal Sunal’ın oynağı ‘ZÜBÜK’ filmi belleklerimizde yer etti.

Artık şunu millet olarak seçmen 7’den 70’e biliyor: Siyasal ve sosyal yaşamımızda ne ‘ZÜBÜK’ siyaset anlayışını ve tarzını ne de  yalanı  meslek edinmiş ‘ZÜBÜK’ siyasetçiler istemiyoruz. Doğruya doğru, yanlışa da yanlış dilecek lider ve partiler arzuluyoruz. ‘Demokrasi’ adına, millete ‘şeref’ ve ‘namus’ sözleri verip, noter tasdikli yalanlar savuran   sahtekarlar istemiyoruz. Sürekli iktidar veya muhalefette ’mazeret’  üretmeyi alışkanlık haline getiren, bulunmaz hint kumaşı gibi kendisinden menkul, hizmet ve yatırıma, millete yabancı, siyaseti kazanç  kapısı olarak görenleri yani siyasetin bezirganlarını şiddetle reddediyoruz.

Neyi istemediğimiz ve şiddetle ret ettiğimiz önemli. Çünkü, neyi yaşamak ve görmek istemiyorsak, yurttaşlar olarak o zaman ne istediğimizin ve arzuladığımızın da yanıtını vermiş olmuyor muyuz?