Türkiye 2023 seçimlerine doğru sürüklenirken, siyasi çıkmazların yaşandığı bir döneme

giriş yapıldı. Pandemi sonrasında sallanan ekonomik yapılar, bitmek bilmeyen savaşlar ile

daha da işin içinden çıkılmaz bir hale geldi. İstesek de istemesek de emperyalizm var oldukça,

bu çatışmaların ardı arkası kesilmeden yıllar süren bir kaosun içinde sürükleneceğiz. Bizim

gibi Dünya’nın tam göbeğinde bulunan ülkeler de yaşanan süreçlerden etkilenecek. Ya denge

de duracağız, ya taraf seçeceğiz derken, ipin üzerinde durmanın gayreti içerisinde olacağız.

Peki ya nereye kadar, ne zaman tam olarak sağlam bir şekilde kararlı ve sağlam bir duruşa

kavuşacağız dersiniz? Belli ki daha çok yolumuz var...

Öyle ki; kendi iç sorunlarımızı, dengemizi, kararlılığımızı tam olarak bulamamışken, bulanık

ve dağınık bir ortamın sallantısını her gün yaşıyoruz. Yine de bir şekilde devran dönüyor,

yolumuza devam ediyoruz elbette, ama yıpranıyor ve yoruluyoruz. Nefes alıp,

motivasyonumuzu yeniden kazanabileceğimiz bir zamana en kısa sürede ermenin uğraşını

veriyoruz. Netice de harcadığımız zaman ve emeğin karşılığı öncelikle ihtiyaçlarımız

sonrasında Maslow hiyerarşisine göre arta kalanların tamamlanmasını getirmek zorunda.

Dünya’nın ve ülkemizin bunca karmaşa içerisinde en azından içeride bir şekilde ayakta

kalması ve halkı taşıması gerekiyor. Ne yazık ki, skandal derecesine varan siyasi

düşüncesizlik ve körlük, sadece partizan boş söylemlerden öteye gidemiyor. İdare-i

Maslahatçılığın ayaklarımıza gordion düğümü gibi yapışması, hiç mi hiç yeni değil.

Siyaset, kapitalizme göre çok karmaşık ve fonksiyonel kullanılabilen bir araçtır. Kimi

zaman bilip izlersiniz ancak tam olarak perdenin arkasını çok az kişi görebilir. Yine de

söylemeden edemeyeceğim, bu siyaset ne için var? Devletin düzeni ve işleyişini sağlamak,

toplumsal ihtiyaçları buna göre düzenlemek, uluslararası ilişkiler ve düzene riayet ederek

siyasi çıkarlarınızı en iyi şekilde koruyup, gözetmek ve gerçekleştirmek. En temeline

indiğimizde, esası insani ihtiyaçlardır. Sınırlar ile ayrılan toplumların iç ve dış ihtiyaçlarını

düzenlemek ve yönetmek için vardır.

Bunca ihtiyacın gün yüzüne çıktığı ve kamuoyunda dolup taşma noktasına gelen sorunları

dile getiren binlerce insan varken, siyaset neden kulaklarını tıkar, gözlerini kapatır ve üç

maymuna dönüşür? Demek ki ya kapitalizm içerisinde toplumsal direngenlik ya arttı ya da

çöküntüye uğrayarak baygın duruma geldi. Ya da siyasi araçtan öteye gidemeyen siyaset,

demokratik yollardan hayalet gibi aramızda dolaşıyor. O yüzden on yıllardır devam

eden tarafçılık, partizanlık gibi aklın ve bilginin yollarından çok uzak diyarlarda gezinip

duruyoruz. Düşünüyorum da, bizim siyaset arafta kaldı demek ki...

Aslında ‘siyaset’ ve ‘siyaset üstü’ gibi siyasal bilim açısından yanlış kullanılan terminolojinin de anlamsızlığına ve yanlış kullanımına dikkat çekilmeli. ’Siyaset’ ve ya ‘politika’,en mütevazi ifadesiyle, devlet işlerini düzenleme ve yürütme sanatıyla ilgili özel görüş veya anlayışı içeriyor. ’Siyasetçi’ ise; parti politikasında etkin olan bir kişi ya da hükûmette herhangi bir görevi elinde bulunduran bir kişi olarak tanımlanıyor. Dünyamızda özellikle 80’li yıllardan başlayarak ‘ideolojiler öldü’ anlayışı aslında nasıl ‘ideolojik bir saptama ve yorum ise,’siyaset’i hedef alarak  olay ve olguları  ‘siyaset üstü’ bir anlayışla ele almak da siyaset ve sosyal bilim açısından bir saçmalığı ifade ediyor.

Çünkü, ‘ideoloji’, ‘siyaset’ insan yaşamının vazgeçilmez bir parçası. Olay ve olgulara, ’siyaset üstü’ bir anlayışla yaklaşmak da siyasetin ta kendisi. Doğru terminoloji, ‘partiler üstü ‘olmalı.